مدیریت تعارض (بخش هشتم)

مباحثه سازنده

مباحثه سازنده در واقع یک گفتگوی آزاد پیرامون نگرش های متضاد طرفین از مشئله و منافع آن ها است و معمولا زمانی رخ می دهد که طرفین ایده های متضاد خویش که باعث جلوگیری از حل مسئله می شود (حداقل در کوتاه مدت) را شرح دهند.

شاخص های شناسایی یک گفتگوی سازنده عبارتند از : گوش کردن با دقت به طرف مقابل، تلاش جهت درک نگرانی های طرف مقابل، استفاده از دیدگاه های طرف مقابل جهت درک دیدگاه وی به مسئله.

مهارتهایی وجود دارند که برای حل مسئله به صورت مشارکتی بسیار حیاتی هستند. در واقع برای مدیریت سازنده تعارض می توان سه گونه مهارت اصلی برشمرد:

- مهارت ایجاد رابطه مناسب با طرف مقابل
- مهارت های حل مسئله به صورت مشارکتی
- مهارت های مرتبط با تصمیم گیری گروهی

در عین حال لازم به ذکر است که برای گفتگوهای باز و سازنده استراتژی های متعددی پیشنهاد شده است که به عنوان مثال می توان به 4 استراتژی زیر اشاره کرد:

- توضیح دیدگاه شخصی توسط طرفین
- پرسش و درک نگاه طرف مقابل
- خلق و یکپارچه سازی راه حل ها
- دستیابی به توافق جهت پیاده سازی راه حل ها

حل تعارض

هدف فرایندهای حل تعارض پایان دادن به آن است. پیشتر ذکر شد که مدیریت تعارض صرفا به معنای رفع تعارض نیست بلکه گاها در فرایند مدیریتد تعارض شاهد تشدید تعارضات هستیم. در مقابل حل تعارض به دنبال راهی جهت پایان دادن به تعارض است. در نتیجه حل تعارض به معنای کاهش و حذف تعارض است.

برای یافتن راهکار حل تعارض طرفین باید اطلاعات بیشتری به یکدیگر ارائه کنند، سعی کنند میان اطلاعات خود و طرف مقابل ارتباط معنادار برقرار نمایند، مشکل را از جنبه دیگری تعریف کنند، قواعد را تغییر دهند یا طرف سومی را وارد فرایند نمایند و ... .

مهمترین فرایندهای حل تعارض عبارتند از: مذاکره، میانجی گری، مربی گری تعارض و حکمیت.

ادامه دارد...

soli